Biografie
Willem Hendrik van Oranje, oftewel Willem III, was geboren op 14 november 1650 in Den Haag. Dit was na het plotse overlijden van zijn vader Willem II. Willem III sprak niet tot nauwelijks over zijn kinderjaren, dit gaf aan dat hij niet met plezier terug keek op zijn kinderjaren. In ongeluk geboren en in ongeluk opgegroeid, dat is hoe Willem III zijn leven typeerde. Dit zei hij natuurlijk niet zonder reden. Dat zijn vader net was overleden toen hij geboren was daar één van, hij heeft zijn vader dus nooit gekend en dit was een groot gemis voor Willem III. Ook was hij de speelbal van de eeuwige ruzie tussen zijn moeder, Mary Stuart, en zijn grootmoeder, Amalia van Solms. Deze ruzie ging voornamelijk om de naam die zou moeten worden gegeven aan het kindje, Willem III. Mary Stuart wou haar zoon maar al te graag Karel noemen, vernoemd naar haar broer. Amalia van Solms was het hier niet mee eens. Zij vond namelijk dat haar kleinzoon Willem zou moeten heten. Ook was er een onenigheid over de voogdij. Uiteindelijk verloor Mary, haar zoon werd Willem Hendrik genoemd en zij werd niet de enige voogdes van hem. Dit heeft een negatieve invloed gehad op Willem III zijn karakter.
Willem III was een uiterst gesloten persoon. Hiernaast was hij niet erg spontaan en erg terughoudend. Echter, hij was een gevoelig en emotioneel mens. Dit liet hij alleen niet aan de buitenwereld zien. Deze karakteristieken zijn allemaal gevormd in zijn jeugdjaren. Hij was erg individueel vanwege de ruzie tussen zijn moeder en grootmoeder.
Bovendien moest hij voortdurend strijd leveren met Johan de Witt over zijn politieke toekomst. Hij was tegen het benoemen van Oranjes als stadhouders op grond van traditie en erkentelijkheid. Daarnaast, vond hij calvinisten alleen maar onruststokers. Dit ging tegen de opvoeding van Willen III in. Op 5 augustus 1667, werd het Eeuwig Edict opgesteld. Dit edict bepaalde de toekomstige carrière van Willem III. Een paar jaar later, zijn we aangekomen in 1672, het rampjaar. Het jaar dat alles veranderde. Op 4 juli wordt Willem III dan toch benoemd tot stadhouder, ook al had het Eeuwig Edict beschreven dat er geen stadhouders meer mochten worden benoemd. Willem III was dus de eerste stadhouder na een stadhouderloos tijdperk. Hij volgde zijn vader dus niet direct op, maar hij werd toch stadhouder onder de zelfde voorwaarden als zijn vader.
Zoals al eerder genoemd, was Willem III een zeer gesloten persoon, en liet hij zijn emoties niet graag zien. Nadat hij werd benoemd tot stadhouder, veranderde dat niks. Hij was ook liever niet in onbekend gezelschap en hield hierdoor zijn standpunten ook zoveel mogelijk voor zichzelf. Hierdoor was het voor de burgers erg moeilijk om een goed beeld te vormen van Willem III. Ook in zijn geschriften uitte hij niks, alles wat er over zijn emoties bekend zijn komt uit dagboeken van zijn hovelingen. Willem III was erg tegen corruptie, op welk gebied dan ook. Hij was altijd trouw aan zijn vrienden, want dat was erg belangrijk voor hem. Dit laat zien dat hij eigenlijk helemaal geen emotieloos man was.
In zijn tijd, maar nu nog steeds, is er discussie over de geaardheid van Willem III. Hij kreeg vaak bezoek van mannen en hij had vaak hechtere relaties met mannen dan met vrouwen. Deze mannen verwende hij erg met hoge posities en titels. Willem III is later wel getrouwd, in dit huwelijk heeft hij geen kinderen gekregen. Tegenwoordig zijn de meningen hierover verdeeld, sommige historici denken dat hij hier inderdaad seksuele relaties aan heeft overgehouden, anderen denken juist van niet. De reden hiervoor is dat hij met zijn drukke leven helemaal geen tijd had voor seksuele relaties, niet met vrouwen maar ook niet met mannen. Daarbij, beredeneren zij dat Willem III niet een erg aantrekkelijke man was, hierdoor voelde hij zich nogal onzeker in het bijzijn van vrouwen. In mannelijk gezelschap hoefde hij zich hier geen zorgen om te maken. De geaard van Willem III is dus niet helemaal duidelijk.
Eén van zijn grootste successen was de Glorious Revolution. Hier wordt nader op ingezoomd later in dit hoofdstuk. Hierna brak de negenjarige oorlog uit. Tijdens deze oorlog bezocht, Willem III Den Haag. Dit was zeker niet zonder gevaar. Hij had een belangrijke bijeenkomst over deze oorlog met vele hoge gasten. Uiteindelijk bleef deze oorlog onbeslist.
Paleis het Loo, gesitueerd in Apeldoorn, is een eerbetoon aan Willem III. De tuinen, het park, het loden ruiterstandbeeld, allemaal ter eren van Willem III. Willem III werd ook wel gezien als de bouwer van vorstelijk Apeldoorn. Apeldoorn was eerste een heide dorpje maar na de komst van Willem III werd het een vorstelijke stad. Willem III heeft Paleis het Loo laten bouwen, dit paleis werd een verblijf voor vele Oranjes, waaronder Willem III zelf. Dit is dus iets wat we nu in de 21ste eeuw nog steeds terug zien van Willem III, hij heeft duidelijk indruk gemaakt in Apeldoorn.
Op 19 maart 1702 stierf Willem III. Hij stierf aan longontsteking die was veroorzaakt door een val met zijn paard die over een molshoop struikelde, hierbij brak hij zijn sleutelbeen. Het ongeluk vond plaats bij Hampton Court. Hij werd na de val naar Kensington Pallace gebracht en is daar in slaap gevallen bij een open raam en zo liep hij een longontsteking op. Een erg onbenullige dood. In Engeland werd Willem III opgevolgd door Anne, zuster van Mary zijn vrouw. In Holland brak een tweede stadhouderloos tijdperk aan.
Willem Hendrik van Oranje, oftewel Willem III, was geboren op 14 november 1650 in Den Haag. Dit was na het plotse overlijden van zijn vader Willem II. Willem III sprak niet tot nauwelijks over zijn kinderjaren, dit gaf aan dat hij niet met plezier terug keek op zijn kinderjaren. In ongeluk geboren en in ongeluk opgegroeid, dat is hoe Willem III zijn leven typeerde. Dit zei hij natuurlijk niet zonder reden. Dat zijn vader net was overleden toen hij geboren was daar één van, hij heeft zijn vader dus nooit gekend en dit was een groot gemis voor Willem III. Ook was hij de speelbal van de eeuwige ruzie tussen zijn moeder, Mary Stuart, en zijn grootmoeder, Amalia van Solms. Deze ruzie ging voornamelijk om de naam die zou moeten worden gegeven aan het kindje, Willem III. Mary Stuart wou haar zoon maar al te graag Karel noemen, vernoemd naar haar broer. Amalia van Solms was het hier niet mee eens. Zij vond namelijk dat haar kleinzoon Willem zou moeten heten. Ook was er een onenigheid over de voogdij. Uiteindelijk verloor Mary, haar zoon werd Willem Hendrik genoemd en zij werd niet de enige voogdes van hem. Dit heeft een negatieve invloed gehad op Willem III zijn karakter.
Willem III was een uiterst gesloten persoon. Hiernaast was hij niet erg spontaan en erg terughoudend. Echter, hij was een gevoelig en emotioneel mens. Dit liet hij alleen niet aan de buitenwereld zien. Deze karakteristieken zijn allemaal gevormd in zijn jeugdjaren. Hij was erg individueel vanwege de ruzie tussen zijn moeder en grootmoeder.
Bovendien moest hij voortdurend strijd leveren met Johan de Witt over zijn politieke toekomst. Hij was tegen het benoemen van Oranjes als stadhouders op grond van traditie en erkentelijkheid. Daarnaast, vond hij calvinisten alleen maar onruststokers. Dit ging tegen de opvoeding van Willen III in. Op 5 augustus 1667, werd het Eeuwig Edict opgesteld. Dit edict bepaalde de toekomstige carrière van Willem III. Een paar jaar later, zijn we aangekomen in 1672, het rampjaar. Het jaar dat alles veranderde. Op 4 juli wordt Willem III dan toch benoemd tot stadhouder, ook al had het Eeuwig Edict beschreven dat er geen stadhouders meer mochten worden benoemd. Willem III was dus de eerste stadhouder na een stadhouderloos tijdperk. Hij volgde zijn vader dus niet direct op, maar hij werd toch stadhouder onder de zelfde voorwaarden als zijn vader.
Zoals al eerder genoemd, was Willem III een zeer gesloten persoon, en liet hij zijn emoties niet graag zien. Nadat hij werd benoemd tot stadhouder, veranderde dat niks. Hij was ook liever niet in onbekend gezelschap en hield hierdoor zijn standpunten ook zoveel mogelijk voor zichzelf. Hierdoor was het voor de burgers erg moeilijk om een goed beeld te vormen van Willem III. Ook in zijn geschriften uitte hij niks, alles wat er over zijn emoties bekend zijn komt uit dagboeken van zijn hovelingen. Willem III was erg tegen corruptie, op welk gebied dan ook. Hij was altijd trouw aan zijn vrienden, want dat was erg belangrijk voor hem. Dit laat zien dat hij eigenlijk helemaal geen emotieloos man was.
In zijn tijd, maar nu nog steeds, is er discussie over de geaardheid van Willem III. Hij kreeg vaak bezoek van mannen en hij had vaak hechtere relaties met mannen dan met vrouwen. Deze mannen verwende hij erg met hoge posities en titels. Willem III is later wel getrouwd, in dit huwelijk heeft hij geen kinderen gekregen. Tegenwoordig zijn de meningen hierover verdeeld, sommige historici denken dat hij hier inderdaad seksuele relaties aan heeft overgehouden, anderen denken juist van niet. De reden hiervoor is dat hij met zijn drukke leven helemaal geen tijd had voor seksuele relaties, niet met vrouwen maar ook niet met mannen. Daarbij, beredeneren zij dat Willem III niet een erg aantrekkelijke man was, hierdoor voelde hij zich nogal onzeker in het bijzijn van vrouwen. In mannelijk gezelschap hoefde hij zich hier geen zorgen om te maken. De geaard van Willem III is dus niet helemaal duidelijk.
Eén van zijn grootste successen was de Glorious Revolution. Hier wordt nader op ingezoomd later in dit hoofdstuk. Hierna brak de negenjarige oorlog uit. Tijdens deze oorlog bezocht, Willem III Den Haag. Dit was zeker niet zonder gevaar. Hij had een belangrijke bijeenkomst over deze oorlog met vele hoge gasten. Uiteindelijk bleef deze oorlog onbeslist.
Paleis het Loo, gesitueerd in Apeldoorn, is een eerbetoon aan Willem III. De tuinen, het park, het loden ruiterstandbeeld, allemaal ter eren van Willem III. Willem III werd ook wel gezien als de bouwer van vorstelijk Apeldoorn. Apeldoorn was eerste een heide dorpje maar na de komst van Willem III werd het een vorstelijke stad. Willem III heeft Paleis het Loo laten bouwen, dit paleis werd een verblijf voor vele Oranjes, waaronder Willem III zelf. Dit is dus iets wat we nu in de 21ste eeuw nog steeds terug zien van Willem III, hij heeft duidelijk indruk gemaakt in Apeldoorn.
Op 19 maart 1702 stierf Willem III. Hij stierf aan longontsteking die was veroorzaakt door een val met zijn paard die over een molshoop struikelde, hierbij brak hij zijn sleutelbeen. Het ongeluk vond plaats bij Hampton Court. Hij werd na de val naar Kensington Pallace gebracht en is daar in slaap gevallen bij een open raam en zo liep hij een longontsteking op. Een erg onbenullige dood. In Engeland werd Willem III opgevolgd door Anne, zuster van Mary zijn vrouw. In Holland brak een tweede stadhouderloos tijdperk aan.