Glorious Revolution
Nu gaan we kijken naar een van de belangrijkste momenten in het leven van Willem III, namelijk de Glorious Revolution. Deze revolutie, ook wel de “bloodless revolution” genoemd, was de bevrijding van Engeland van de koning James II. Maar om te begrijpen hoe deze revolutie tot stand kwam moeten we terug in de tijd gaan naar 1642.De Engelse Koning Charles I wilde net als de vorsten in Frankrijk meer macht krijgen. Door de Magna Carta van 1215, die ook wel wordt gezien als een keerpunt van de mensenrechten, hadden de koningen van Engeland minder macht gekregen en konden ze niet zomaar doen en laten wat ze wilden. Na aanleiding van zijn gedrag, komt Charles I in oorlog met het parlement. In 1642 brak er een Engelse burgeroorlog uit tussen de tegenstanders van Charles I en zijn voorstanders. Het is een erg bittere oorlog omdat mensen niet weten wiens kant ze moeten kiezen. Uiteindelijk wint het parlement de oorlog in 1649, en wordt Charles in het openbaar onthoofd. Het is de eerste keer in de Europese geschiedenis dat het goddelijke recht van een koning werd aangevochten en dat een monarch berecht werd door een rechtbank. Na de executie van Charles komt Oliver Cromwell, een strenge calvinist, aan de macht. Hij had wat dictatoriale trekjes, maar werd ook als een Lord Protector gezien omdat hij meerdere veldslagen voor de Engelsen had gewonnen.
Na zijn dood werd de zoon van Charles I, Charles II, de nieuwe koning van Engeland. Hij kwam vaak in conflict met het parlement en werd vlak voor zijn dood Katholiek. Nadat Charles II in 1685 stierf, komt zijn broer Jacobus II aan de macht. In tegenstelling tot de meerderheid van het Engelse volk is de koning niet protestants, maar katholiek. De hoop wordt gevestigd op de dochter van Jacobus, Mary Stuart, die wel protestants is.
Het gaat steeds slechter in Engeland. Engelse delegaties en vluchtelingen gaan naar de Republiek toe en vertellen tegen iedereen die het horen wil wat de koning het volk aandoet: “De katholieke koning houdt het parlement buiten spel, hij vervreemdt steeds meer van zijn protestantse volk.” Ze wenden zich ook tot de prins, Willem III. Hij wilt zijn bondgenoot Engeland in de strijd tegen Frankrijk niet verliezen, dus hij onderhoud weinig contact met de tegenstanders van Jacobus II. In 1688 ontstaat er opnieuw een crisis in Engeland tussen het volk en de koning. Tot overmaat van ramp krijgt Jacobus opeens een zoon erbij. Over het kind zijn veel geruchten rond gegaan. De mensen zeiden dat Jacobus zijn vrouw veel te oud was om kinderen te krijgen, en dat ze het kind in de geboortekamer naar binnen hadden gesmokkeld. Het kind betekende dat er na Jacobus weer een katholieke koning op de troon van Engeland zou zitten. De roep om prins Willem en zijn vrouw Mary Stuart wordt alsmaar groter. Op 30 juni 1688 stuurden zeven Engelse edelen daarom een brief naar Willem III, waarin ze hem uitnodigden om de Britse troon protestants te houden. Willem en Mary besluiten dat ze het Engelse volk hun vrijheid terug willen geven, en Jacobus van zijn troon af willen stoten. De prins vaart in November 1688 met 14000 man door het kanaal naar Torbay toe. Door de stevige wind kunnen de Engelse schepen de Theems niet uit en kan Willem III veilig aan land komen. De opmars naar Londen begint. Als zelfs de opperbevelhebber van het leger van Jacobus, John Churchill, zich aan de kant van Willem sluit, ziet de koning geen uitweg meer. Hij vlucht naar Frankrijk toe, naar de vijand van Willem III, Lodewijk XIV. In April 1689 worden Willem en Mary gekroond in de Westminster Abbey in Londen. Na de ceremonie zou Willem tegen de burgemeester van Amsterdam hebben gezegd: “Hebt ge de comedie van de kroning gezien? Wat hebt ge van die zotte, oude paapse ceremoniën gedacht?“[5] De gevolgen van de Glorious Revolution ware dat Engeland en de Republiek nu samenvochten tegen de Franse koning Lodewijk XIV in een personele unie en dat Willem III de protestanten moest helpen tegen de Katholieken.
Nu hij de koning van Engeland is, ondertekent Willem III de ‘Declaration of Rights’, waarin staat dat de koning de protestantse godsdienst moet handhaven en moet regeren samen met het parlement. Samen met de Magna Carta vormde deze declaration de basis van de democratie in Engeland.
De periode van de Glorious revolution zegt veel over het karakter van Willem III. Hij zet zijn schoonvader van de troon af, en wordt zelf koning van Engeland. Dit laat wel zien dat Willem graag macht wil hebben. Aan de andere kant zie je wel dat hij en zijn vrouw Mary graag het Engelse volk willen helpen met hun vrijheid. Hij ondertekent zelfs een Declaration wat ervoor zorgt dat hij minder macht krijgt. Dat laat dan zien dat hij wel dingen doet met goede bedoelingen. Het is een belangrijke periode voor Willem III omdat hij van stadhouder van de Republiek naar Koning van Engeland gaat. De Glorious Revolution is een belangrijk deel van de geschiedenis omdat het een stap was in de richting van de democratie die wij nu hebben. Door de ‘Declaration of Rights’ had het parlement meer macht gekregen, en het volk dus een grotere invloed in wat er met het land gebeurde.
Nu gaan we kijken naar een van de belangrijkste momenten in het leven van Willem III, namelijk de Glorious Revolution. Deze revolutie, ook wel de “bloodless revolution” genoemd, was de bevrijding van Engeland van de koning James II. Maar om te begrijpen hoe deze revolutie tot stand kwam moeten we terug in de tijd gaan naar 1642.De Engelse Koning Charles I wilde net als de vorsten in Frankrijk meer macht krijgen. Door de Magna Carta van 1215, die ook wel wordt gezien als een keerpunt van de mensenrechten, hadden de koningen van Engeland minder macht gekregen en konden ze niet zomaar doen en laten wat ze wilden. Na aanleiding van zijn gedrag, komt Charles I in oorlog met het parlement. In 1642 brak er een Engelse burgeroorlog uit tussen de tegenstanders van Charles I en zijn voorstanders. Het is een erg bittere oorlog omdat mensen niet weten wiens kant ze moeten kiezen. Uiteindelijk wint het parlement de oorlog in 1649, en wordt Charles in het openbaar onthoofd. Het is de eerste keer in de Europese geschiedenis dat het goddelijke recht van een koning werd aangevochten en dat een monarch berecht werd door een rechtbank. Na de executie van Charles komt Oliver Cromwell, een strenge calvinist, aan de macht. Hij had wat dictatoriale trekjes, maar werd ook als een Lord Protector gezien omdat hij meerdere veldslagen voor de Engelsen had gewonnen.
Na zijn dood werd de zoon van Charles I, Charles II, de nieuwe koning van Engeland. Hij kwam vaak in conflict met het parlement en werd vlak voor zijn dood Katholiek. Nadat Charles II in 1685 stierf, komt zijn broer Jacobus II aan de macht. In tegenstelling tot de meerderheid van het Engelse volk is de koning niet protestants, maar katholiek. De hoop wordt gevestigd op de dochter van Jacobus, Mary Stuart, die wel protestants is.
Het gaat steeds slechter in Engeland. Engelse delegaties en vluchtelingen gaan naar de Republiek toe en vertellen tegen iedereen die het horen wil wat de koning het volk aandoet: “De katholieke koning houdt het parlement buiten spel, hij vervreemdt steeds meer van zijn protestantse volk.” Ze wenden zich ook tot de prins, Willem III. Hij wilt zijn bondgenoot Engeland in de strijd tegen Frankrijk niet verliezen, dus hij onderhoud weinig contact met de tegenstanders van Jacobus II. In 1688 ontstaat er opnieuw een crisis in Engeland tussen het volk en de koning. Tot overmaat van ramp krijgt Jacobus opeens een zoon erbij. Over het kind zijn veel geruchten rond gegaan. De mensen zeiden dat Jacobus zijn vrouw veel te oud was om kinderen te krijgen, en dat ze het kind in de geboortekamer naar binnen hadden gesmokkeld. Het kind betekende dat er na Jacobus weer een katholieke koning op de troon van Engeland zou zitten. De roep om prins Willem en zijn vrouw Mary Stuart wordt alsmaar groter. Op 30 juni 1688 stuurden zeven Engelse edelen daarom een brief naar Willem III, waarin ze hem uitnodigden om de Britse troon protestants te houden. Willem en Mary besluiten dat ze het Engelse volk hun vrijheid terug willen geven, en Jacobus van zijn troon af willen stoten. De prins vaart in November 1688 met 14000 man door het kanaal naar Torbay toe. Door de stevige wind kunnen de Engelse schepen de Theems niet uit en kan Willem III veilig aan land komen. De opmars naar Londen begint. Als zelfs de opperbevelhebber van het leger van Jacobus, John Churchill, zich aan de kant van Willem sluit, ziet de koning geen uitweg meer. Hij vlucht naar Frankrijk toe, naar de vijand van Willem III, Lodewijk XIV. In April 1689 worden Willem en Mary gekroond in de Westminster Abbey in Londen. Na de ceremonie zou Willem tegen de burgemeester van Amsterdam hebben gezegd: “Hebt ge de comedie van de kroning gezien? Wat hebt ge van die zotte, oude paapse ceremoniën gedacht?“[5] De gevolgen van de Glorious Revolution ware dat Engeland en de Republiek nu samenvochten tegen de Franse koning Lodewijk XIV in een personele unie en dat Willem III de protestanten moest helpen tegen de Katholieken.
Nu hij de koning van Engeland is, ondertekent Willem III de ‘Declaration of Rights’, waarin staat dat de koning de protestantse godsdienst moet handhaven en moet regeren samen met het parlement. Samen met de Magna Carta vormde deze declaration de basis van de democratie in Engeland.
De periode van de Glorious revolution zegt veel over het karakter van Willem III. Hij zet zijn schoonvader van de troon af, en wordt zelf koning van Engeland. Dit laat wel zien dat Willem graag macht wil hebben. Aan de andere kant zie je wel dat hij en zijn vrouw Mary graag het Engelse volk willen helpen met hun vrijheid. Hij ondertekent zelfs een Declaration wat ervoor zorgt dat hij minder macht krijgt. Dat laat dan zien dat hij wel dingen doet met goede bedoelingen. Het is een belangrijke periode voor Willem III omdat hij van stadhouder van de Republiek naar Koning van Engeland gaat. De Glorious Revolution is een belangrijk deel van de geschiedenis omdat het een stap was in de richting van de democratie die wij nu hebben. Door de ‘Declaration of Rights’ had het parlement meer macht gekregen, en het volk dus een grotere invloed in wat er met het land gebeurde.